Joey in de lente

Wij Nederlanders zijn een voorspelbaar volkje. Een paar felle zonnestralen die ons kikkerlandje in schijnen en hup de terrasjes zitten binnen no time tjokvol. Waarvan de helft al zijn slippers heeft aangetrokken. Genieten. Persoonlijk heb ik altijd erg veel moeite met het aanvoelen wanneer ik mijn eerste lente / zomeroutfits tevoorschijn kan halen en dragen denkende: nu kan dit echt prima, voel me hier helemaal top in. Al zittende op mijn bankje voor mijn huisje op de Nachtegaalstraat zie ik de ene korte broek na de andere korte broek voorbij sjezen op fiets. Hippe zonnebril op het witte kaaskoppige hoofd en ja, ik vind het nogal wat zomers voor de eerste paar dagen van de lente. Nog geen maand geleden liepen we allemaal met onze iglojassen over straat en gaven we ons over aan het schaatsplezier. Nederland mag dan niet vakantieland nummer 1 zijn, qua seizoenen komen we aan variatie niet tekort. Al mogen de zomers wel wat minder regenachtig zijn. Maar goed; wanneer kan ik nou overstappen op mijn zomer garderobe? Nu ligt alles nog in een koffer in mijn rommelhok. Ik ben een liefhebber van zwart. En alles wat in die koffer zit is zo kleurrijk… Daar zal ik echt weer even aan moeten wennen. En dan niet te vergeten mijn armen en benen. Om deze bloot te stellen aan de buitenwereld is ook niet mijn favorite. Zijn nogal wit. Geven soort van licht. Toen ik vorige week op school voorzichtig mijn jasje uitdeed om zo in het nogal warme lokaal is even in mijn t-shirt te werk gegaan werd ik hieraan gelijk even herinnerd  door een fijngevoelige klasgenoot: ‘’ Goh, die armen van jou kunnen wel een kleurtje gebruiken! ‘’ . Oh, Really??? Well, thanks. Nee, ik houd het voorlopig nog even bij mij zwarte lange broeken die ik wel mocht het nodig zijn, even opstroop als ik mezelf genietende op een terras laat neerstrijken. Enjoy the spring everyone!