vrijdag 7 september 2012

Ode aan COLDPLAY


65000 mensen die voor Coldplay afreizen naar Den Haag. Ongeveer 800 mensen die er vanaf 12:00 ‘s middags verzamelen voor het Malieveld. Diehards waaronder Amasja, mijn zus, en ikzelf. Ik heb hier zo naar toe geleefd. Coldplay, de muziek die mij al jarenlang vrolijk maakt, inspireert en troost. Ik hou van hun muziek en vanavond zie ik hen voor het eerst live. Wordt het episch? Wordt het fucking vet? Ik hoop allebei.

Als we aankomen ben ik verbaasd over hoe weinig mensen er zich tot nu toe hebben verzameld voor het Malieveld. Nou ja beter voor ons, wij zijn namelijk vast besloten een plek vooraan te scoren. Door het heerlijke zonnetje gaat de wachttijd best snel en om 15:30 gaan dan eindelijk de hekken open. Onze strategie: Eenmaal door de hekken rennen tot we vooraan bij het podium zijn, een plek bemachtigen aan het hek van het podium en deze nooit meer loslaten. Tenminste tot na het concert dan. Amasja haar ticket wordt als eerste gescand en alles verloopt vlotjes. Tot nu toe. Wat zeg je nou meneer?? 'Sorry juffrouw maar mijn scanner scant je barode niet! Je zult echt even moeten wachten.' Ik gil naar Amasja die ik in de startblokken zie staan: run, run, run for your life!! I will find you!! Als dan de supervisor eindelijk snugger oppert dat hij dan mijn barcode er wel afscheurt zit er nu niets anders op dan mijn benen onder mijn lijf vandaan te rennen met mijn ogen alleen gericht op podium. Dit veld is huge! Man, dit voelt als een hardloop wedstrijd tussen alle hysterische fans. Ik kom aan bij het podium: Zou Amasja hebben gestreden voor een plek helemaal vooraan? En ja, daar staat ze.
' Joey, overhere! ' We hebben een plek aan het hek van het podium, de plek is van ons en die pakt niemand ons meer af.

De tweede wachtperiode breekt aan. Het voorprogramma zal 19:00 beginnen en Coldplay speelt om 21:00. Het is nu 16:00. Omringt door andere sportieve Coldplay fans gaat het wachten ook dit keer best vlot. Onze 'buren' schminken wat op onze gezichten ( zie foto’s op facebook). Kaartspelletje erbij. Het 1e vak zit eindelijk vol. Nu kan ik mijn bandje halen zodat ik even het vak uit kan maar dan zo dadelijk er zonder gezeik weer terug in kan. Alleen natuurlijk, de ander bewaakt de plek met haar leven. Oké, de broodjes frikadel zijn achter onze kiezen, wij zijn klaar voor de voorprogramma’s! Charli XCX als opening act. Nooit van gehoord. Maar kicken om te zien hoe compleet los deze chick gaat terwijl ze wordt aangegaapt door pakweg 70.000 mensen. Marina and the Diamonds maken nu als 2de voorprogramma hun opwachting. De spanning stijgt nu ik weet dat Coldplay zou dichtbij is…

Het laatste half uur wachten is aangebroken De crew gehuld in Mylo Xyloto overals maken de laatste zaken gereed en ik kan niet geloven dat ik ze zo ga zien.

De hele wereld kan live meeluisteren via internet. En ik sta vooraan bij deze wereldband, 1e rang van 70.000 mensen. Dit moment is mooier dan ik had durven denken.
Coldplay, Coldplay. How I love you guys. Episch? yes. Fucking vet? Hell yeah! Maar bovenal breathtaking. Ik kan niet omschrijven wat die mannen in 1,5 uur neerzetten, hoe exited ze zijn over het publiek en hoe ze hun hele ziel en zaligheid in hun muziek en hun preformance zetten. I just can't. Het mooie is dat het nuchtere Engels mannen blijven. Zo schroomde Chris niet om te zeggen na een vreemde stop tijdens de intro van Fix you: Sorry, I fucked up! En weer verder speelt. Ik had dit voor geen goud willen missen. En voor mij zijn ze dan ook meer Goldplay dan Coldplay. These guys give away some pure gold.

M & X ( mugs and -xxx- )

P.s. Watch my own taped video on facebook with Chris saying: I fucked up! And then starts over.