Met een groep jonge enthousiastelingen doe ik dit jaar voor het eerst Lowlands aan. Ik ben ietwat sceptisch geef ik toe. Mijn twijfels worden dan ook bevestigd wanneer ik door mijn lotgenoten, echte Lowlands veteranen, wordt opgehaald als het met bakken uit de hemel komt. Kamperen in de regen is niet oké, en dan heb ik er nog voor moeten betalen ook. Dit gaat interessant worden.
Gelukkig weet ik niet hoe het is om in een vluchtelingenkamp te wonen. Maar bij aankomst krijg ik het idee alsof mijn thuis mij is ontnomen en alsof ik moet strijden voor mijn leven om in pakezel stijl mijn 0,5 persoonstent ergens te stallen. Groen als ik ben volg ik mijn gezelschap die enig idee lijken te hebben van wat ze aan het doen zijn. Ik namelijk echt niet.
Je eigen eten en drinken meenemen is doodnormaal hier op Lowlands. Waar zijn we anders Nederlanders voor. Alles om de kosten binnen de perken te houden. Dus de krentenbollen, rozijnenontbijtkoeken en andere houdbare meuk dienen als bodem de komende dagen. Maar voedsel is niet het enige wat men nodig heeft om dit weekend tot een succes te maken. Drank, veeeel drank en nog meer van dat soort ongein. ‘Ik wil gewoon iets eten waar geen fucking krenten in zitten’, klinkt het al in het tentenkamp op de 1e ochtend. Hoewel ik thuis niet moet denken aan een mix drankje voor, nou laten we zeggen, 15:00 ‘s middags smaakt het mij hier verrekte goed zo vroeg op ochtend.
Het is misschien ook maar beter om door te drinken, dan heb je vrijwel geen last van je kater. En je vergeet ook sneller eventuele misstappen van de avond ervoor. Wanneer ik al wandelend naar de douche opvang: ‘En was hij nog wat in het daglicht?’ Kan ik mij voorstellen dat deze dame ook wel weer zin heeft in een nieuw drankje en daarbij nieuwe avonturen.
Headliner Stromae betreedt het podium op de zaterdagavond. Hij is de enige artiest waarbij ik mij in het voorste vak van de enorme Alpha tent heb weten te proppen. En dat was het meer dan waard. Ik vind deze Waal een vette artiest. Waar ik helemaal content mee ben is het ontdekken van mijn nieuwe elektronische helden, Sohn en Flume. Beiden produceren een soort hemels geluid… In hoeverre ik kan inschatten hoe dit zou kunnen klinken. Sohn zorgt er zelfs voor dat ik in een trance raak. Ik wil nooit meer zonder deze muziek. De hemelse muziek van singer songwriter Fink is daar op zondagochtend om je alles te doen vergeten van wat er toe doet. Ondanks het vroege tijdstip is deze ochtend een fraaie ervaring.
Op de regenachtige zondagmiddag staat Snoop Dogg aka Snoop Lion geprogrammeerd. Nog in een roes van de avond ervoor wacht de zware taak ook dit optreden tot een waar feest te maken. Tijd om te shinen, zoals dat tegenwoordig heet. Benodigdheden: Booze, een joint en heel veel gezellige mensen. Ingrediënten die er overigens al vanaf dag 1 zijn. En laten we wel wezen; hoe overleef je anders Snoop Lion die zo stoned als een garnaal verkondigd dat wij mother fuckers ook allemaal weed moeten smoken. In al je nuchterheid kan je natuurlijk niets met deze boodschap.
Als alle wijze mensen op zondagavond richting huis keren blijven de dwazen om nog een laatste nacht flink door te halen. Ook ik behoor tot deze groep. Je vermogen tot het voeren van een normaal gesprek neemt af. Je vermogen tot überhaupt functioneren neemt af. De volgende ochtend is de kater groot. Gelukkig te groot om te beseffen wat er nog moet gebeuren voordat je thuis in je schone bed ligt. Dat zou ik namelijk op een nuchtere maag niet aankunnen.
